من ، تو ، شوق رسیدن!
می گویند: بتاب!
از بدو دلدادگی تا انتهای سرگشتگی!
و من؛ مات! تنها در افکار خود سایه روشن می زنم!
می گویند: بخوان!
از ابتدای خلقت تا روزهای نیامده!
و من؛ مبهوت! در آشفتگی خود فریاد می زنم!
می گویند: برقص!
از بلندای ناز تا خواهش نیاز!
و من؛ بی تاب! دوش به دوش پروانه ها دیوانه می شوم!
می گویند: بمان!
از دیروز روز تا فردای شب!
و من...
و من می روم!
که شامگاهان بی روزن به استجابت صبح ننشسته اند!
می روم که آغاز کنم!
از امروز روز تا فردای روزتر؛
اما؛
آخر بی همسفر که نمی شود پرید!
باید تو باشی تا شوق رسیدن معنا بگیرد!
سلام
خوبی
شعرت خیلی خوشگل بودش
ممنون از محبتت
خوش باشی
سلام خوبی ؟
من اپدیت کردم خوشحال میشم بهم سر بزنی
راستی تبادل لينک ميکنی ؟ اگه اره لينک منو بزار و بگو منم لينک شما رو بذارم تو وبلاگم
تا بعد خدانگهدار
سلام
وبلاگت قشنگ است
من عاشق شعر های حمید مصدق هستم
خوش سلیقه هستی